Ταυρωπός ή Μέγδοβας ή Φείδαρης

 

O Ταυρωπός ή Μέγδοβας (όπως ονομάστηκε από τους Σλάβους), ή Φείδαρης, είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος παραπόταμος του Αχελώου, το μοναδικό ποτάμι που αποτολμά μια εγκάρσια τομή στην Πίνδο. Eίναι ένα από τα ομορφότερα ορεινά ποτάμια της χώρας μας. Στα νερά του, ζει και αναπαράγεται η ορεινή πέστροφα, ενώ πλούσια είναι η φτερωτή πανίδα της περιοχής όπου συναντώνται πέρδικες, τρυγόνια, κότσυφες, μαυροπελεκάνοι, ξεφτέρια και γεράκια. Δέχεται τα νερά των χειμάρρων: Μπεσιώτη, Φουρνιώτη, Μαγγανά, Γαβρενίτη, Αρωνιάδας και Φραγκίστας.

Ο ποταμός πηγάζει από τα βουνά στο δυτικό τμήμα του νομού Καρδίτσας και έχει μήκος 78 περίπου χιλιόμετρα. Κατά τη δεκαετία του 1950 η ροή του διεκόπη με την κατασκευή του υδροηλεκτρικού φράγματος και τη δημιουργία της Λίμνης Πλαστήρα, που παρέχει ηλεκτροδότηση, ύδρευση και άρδευση στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας. Στη συνέχεια ο ποταμός περνάει στο νομό Ευρυτανίας και κατά μήκος της κοιλάδας του υπάρχουν λιγοστές καλλιεργήσιμες εκτάσεις, πευκοδάση και δάση Ελάτης καθώς και μερικά πέτρινα γεφύρια. Από το 1967 ο ποταμός χύνεται στη λίμνη Κρεμαστών, ενώ πριν από τη δημιουργία της ενωνόταν με τον ποταμό Αχελώο.

Γυμνάσιο-Λύκειο Καρπενησίου(Ιστορική αναδρομή)

Από τον πρόλογο του Βιβλίου που γράφει ο Γεώργιος Φαρμακίδης("Γυμνάσιο Καρπενησίου - το χρονικό της ανέγερσης") αναδημοσιεύουμε ένα κομμάτι του: "Όλοι οι Ευρυτάνες ξέρουν πως το σημερινό κτίριο του Γυμνασίου στο Καρπενήσι δεν είναι εκείνο, πού χτίστηκε αρχικά στο λιβάδι ή γήπεδο Ίερομνήμονος, όπως αναφέρεται σε υπηρεσιακά έγγραφα και στα σχέδια των μηχανικών ο χώρος αυτός. Και όλοι επίσης - εκτός βέβαια από τους πολύ νέους - θυμούνται το μεγάλο εκείνο άσπρο κτίριο, που φάνταζε από μακριά και που το βομβάρδισαν με το πυροβολικό τους και το έκαψαν, μαζί με ολόκληρο το Καρπενήσι, τον Αύγουστο του 1944, οι σύγχρονοι απόγονοι των Βανδάλων, ενός από τα πιο άγρια και καταστρεπτικά γερμανικά φύλα της μετανάστευσης των Εθνών. Το σημερινό Γυμνάσιο χτίστηκε από το κράτος, με χρήματα της Βασιλικής Πρόνοιας Συμμοριοπλήκτων, στα 1952-53,στην ίδια θέση κι απάνω στα ίδια σχέδια του προηγούμενου" δυστυχώς παραλείφτηκε, για οικονομία, η αριστερή (δυτικομεσημβρινή) πτέρυγα, με αποτέλεσμα, εκτός από την αρχιτεκτονική ανισομέρεια και τη συνακόλουθη αισθητική βλάβη, να μην επαρκεί σήμερα στις εκπαιδευτικές ανάγκες. Άλλη διαφορά του νέου κτιρίου από το παλιό είναι το σκούρο χρώμα του και αυτό επίσης δεν ωφελεί, νομίζω, την αισθητική του κτιρίου. Ενώ όμως το σημερινό Γυμνάσιο χτίστηκε γρήγορα και απρόσκοπτα, με τη φροντίδα της αρχιτεκτονικής υπηρεσίας του Υπουργείου Παιδείας, σαν έργο υπηρεσιακής ρουτίνας και είναι, επομένως έργο χωρίς ιστορία, αφού η απόφαση να αναλάβει η Βασιλική Πρόνοια τη δαπάνη του πάρθηκε πρόθυμα, μόλις το ζήτησαν οι κάτοικοι, αντίθετα, το πρώτο εκείνο Γυμνάσιο έχει ιστορία αρκετά μακρόχρονη και περιπετειώδη. Το χτίσιμο του δεν ξεκίνησε από μια απόφαση αρμοδίων να εγγραφεί η δαπάνη του στον προϋπολογισμό του κράτους ή να καταβληθεί από κάποιον οργανισμό, αλλά από την έμπνευση και την πρωτοβουλία μιας νόμιμης, βέβαια, και επίσημης αλλά οικονομικά ανίσχυρης επιτροπής, της Διοικητικής Επιτροπής Ταμείου Εκπαιδευτικής Προνοίας Καρπενησίου, που άλλον τρόπο δεν είχε για να βάλει σε εφαρμογή τα σχέδια της από το να επικαλεσθεί τον πατριωτισμό των Ευρυτάνων της Αμερικής. Ο καθένας όμως εννοεί, τι δυσκολίες παρουσίαζε και τι προσπάθειες και κόπους απαιτούσε η οργάνωση ενός τέτοιου εράνου και ποια αλυσίδα ενεργειών και φροντίδων χρειάστηκε, ώσπου να μπει το έργο στο δρόμο της πραγματοποίησης. Είναι αλήθεια πως το κράτος πλήρωσε στο τέλος ένα σημαντικό μέρος της δαπάνης, αυτό όμως έγινε μόνον όταν το έργο είχε τόσο προχωρήσει με τα χρήματα της Επιτροπής, ώστε και το κράτος να μη μπορεί πια να κάνει διαφορετικά. Άλλωστε και αυτό αν δεν βοηθούσε, οι Ευρυτάνες της Αμερικής θα συμπλήρωναν το έργο τους, δε θα το άφηναν στη μέση. Ήταν, λοιπόν, το πρώτο εκείνο Γυμνάσιο έργο των Ευρυτάνων, δημιούργημα δικό τους, τόσο από την οργανωτική όσο κι από την οικονομική -στο μεγαλύτερο μέρος της- πλευρά και ένας μεγάλος τίτλος τιμής γι' αυτούς. Όλα αυτά αποτελούν Ευρυτανική ιστορία με μεγάλο τοπικό ενδιαφέρον, πού κάποτε θα έπρεπε να γραφεί".

Το κτίριο του Γυμνασιου το 1933